پرینتر سه بعدی

مواد رایج مورد استفاده در لباس های پرینتر سه بعدی پلاستیک های سبک تر (ABS، PLA، پودر نایلون و غیره) و TPU است که بین پلاستیک و لاستیک قرار دارد. ABS نوعی ماده پلاستیکی سخت با قیمت پایین است. بنابراین، برای خطوط تزئینی خلاقانه یک منطقه بزرگ در فناوری لباس مناسب تر است. با این حال، به دلیل دقت پایین سطح قالب گیری، برای به دست آوردن یک سطح ریز نیاز به یک عملیات پس درمانی دارد. PLA به عنوان یک ماده زیستی زیست تخریب پذیر و سازگار با محیط زیست به این معنی است که لباس چاپ شده با استفاده از این ماده در صورت آسیب یا کهنه شدن قابل بازیافت است. علاوه بر این، PLA به دلیل خاصیت کششی و ذوب عالی به عنوان با ارزش ترین پلیمر در زمینه پوشاک در نظر گرفته می شود. با این حال، لباس چاپ شده از PLA دارای شکنندگی بالا، پایداری حرارتی و چقرمگی ضعیف با مقاومت ضربه کمتر نسبت به مواد ABS است. بنابراین برای لباس های جدار نازک مناسب نیست. به دلیل مقاومت در برابر سایش و کشش بالا، پلی اورتان انعطاف پذیر (PU) [49،50] عمدتاً برای چاپ کفش های ورزشی مانند کفی میانی، کفی و غیره استفاده می شود. اگرچه لباس چاپ شده با این ماده به راحتی تغییر شکل نمی دهد، مواد گران است و پس از چاپ تغییرات غیرقابل کنترلی نسبت به طرح اصلی ایجاد می شود. علاوه بر این، از آنجایی که چاپ عمدتاً توسط ویسکوزیته مواد محدود می شود، هنگامی که دمای اکسترودر کاهش می یابد، به نازل می چسبد که به راحتی منجر به انسداد می شود. در مقایسه، نایلون دارای استحکام کششی، کشش و چقرمگی عالی است. علاوه بر این، دقت خروجی آن بهتر از ABS و PLA است. با این حال، دمای تغییر شکل حرارتی کمتر منجر به انقباض حرارتی در طول استفاده از محصول می شود که هنوز نمی تواند الزامات لباس را برآورده کند.

ساختار انعطاف پذیر پرینتر سه بعدی در لباس های سنتی
بیشتر لباس‌هایی که با مواد سنتی چاپ می‌شوند، سفت، فاقد انعطاف‌پذیری و راحتی کمتری هستند. بنابراین، آنها عمدتا برای نمایش لباس های مفهومی استفاده می شوند و نمی توانند در زندگی روزمره مردم استفاده شوند. با این حال، انواع پارچه‌های ساختاری انعطاف‌پذیر که در حال حاضر توسعه یافته‌اند می‌توانند لباس‌های پرینت سه بعدی را بهبود بخشند. ملنیکوا ساختارهای مبتنی بر پارچه را با استفاده از فناوری SLS و FDM چاپ کرد. نتایج نشان می‌دهد که ABS شکننده نمی‌تواند الزامات ساختار ریز را برآورده کند، در حالی که اسید پلی لاکتیک و نایلون مورد استفاده در SLS ممکن است برای استفاده از منسوجات معمولی بسیار سخت باشد. با این حال، پلی لاکتیک اسید نرم، همراه با مواد کمتر انعطاف پذیر مانند BendLay، نشان داده شده است که برخی از ساختارهای مبتنی بر نساجی را تکرار می کند.

این مواد می توانند الگوها و ساخت و سازهای جدیدی را برای لباس ایجاد کنند و در زمینه های مرتبط مورد استفاده قرار گیرند. بنابراین می توان طرح ها و عملکردهای جدیدی را به دست آورد که با پارچه های نساجی سنتی قابل تحقق نیست. Bee croft [36،53] و دیگران شکل لوله ای منسوجات را بر اساس پرینتر سه بعدی مطالعه کردند که با استفاده از ساختار اصلی بافندگی محقق می شود. بر اساس مطالعات قبلی در مورد ساختار پارچه های پرینتر سه بعدی، آنها استفاده از پودر نایلون چاپ سه بعدی را برای ایجاد ساختار بافتنی انعطاف پذیر مورد بررسی قرار دادند. نتایج پتانسیل چاپ ساختارهای منسوجات منعطف و لوله‌ای را در مقیاس‌های مختلف نشان می‌دهد که خواص ساختارهای پارچه ای بافتنی سنتی همراه با خواص مکانیکی مواد را نشان می‌دهد. علاوه بر این، این سازه‌ها در ضخامت‌های مختلف چاپ می شوند که انعطاف پذیری، استحکام و خواص مکانیکی کششی خوبی را نشان می دهند که ممکن است آنها را به راه حل هایی مناسب برای استفاده در صنعت نساجی فنی تبدیل کند. مطالعه بیشتر انواع مختلف مواد پودری نشان می‌دهد که TPU ممکن است منجر به پارچه‌های نرم تر شود که ممکن است برای کاربردهای مد مناسب‌تر باشد.