فیوژن بستر لیزری در پرینتر سه بعدی
راهنمای کامل فیوژن بستر لیزری پودری در پرینتر سه بعدی
تمام فناوری های خانواده پودر بستر فیوژن (PBF) از یک پلت فرم ساخت حاوی مواد پودری برای تولید افزودنی قطعه استفاده می کنند - پودر می تواند پلیمر یا فلز باشد. در طول دهه 1990 بود که چندین شرکت شروع به کاوش در همجوشی بستر پودری (PBF) برای فلز کردند: ذرات پودر فلز با استفاده از یک منبع حرارتی مانند لیزر یا پرتو الکترونی ذوب می شدند تا لایه به لایه یک بخش کم و بیش پیچیده را تشکیل دهند. امروز، ما بر روی لیزر پودر بستر فیوژن (LPBF) تمرکز خواهیم کرد، که همانطور که از نامش پیداست، از لیزر برای ساختن یک قطعه فلزی با پرینتر سه بعدی به صورت افزودنی استفاده می کند. چندین فناوری پرینتر سه بعدی در صنعت وجود دارد، آنها در بخش های مختلف و برای ابزارهای مختلف استفاده می شوند. از جمله آنها می توان به فیوژن بستر لیزری پودری در پرینتر سه بعدی اشاره کرد. این فناوری چگونه کار می کند؟ از چه موادی می توان استفاده کرد؟ ما همه چیز را در زیر به شما می گوییم!
در سال 1994، EOS فرآیند خود را به نام تف جوشی لیزری مستقیم فلزات (DMLS) به ثبت رساند، در حالی که در سال 1995 موسسه Fraunhofer اصطلاح SLM را برای ذوب لیزری انتخابی معرفی کرد. این دو تکنیک مشابه هستند، با این حال برای جلوگیری از هرگونه سردرگمی، از اصطلاح لیزر پودر بستر فیوژن (LPBF) استفاده می کنیم. اصطلاحات ممکن است گیج کننده به نظر برسند، DMLS از کلمه تف جوشی استفاده می کند در حالی که در واقع با ذوب شدن کار می کند. به طور مشابه، PBF از کلمه همجوشی استفاده می کند، زمانی که نمی توانید یک پلاستیک را ذوب کنید، فقط می توانید آن را زینت کنید. با این حال، تف جوشی لیزری انتخابی (SLS) بخشی از خانواده PBF است.
برچسب: پرینتر سه بعدی،
